- Μαμά, κοίτα να φροντίσεις λίγο τον εαυτό σου - αυτό μου έλεγε η κόρη μου η Άννα, που ζει στην Αγγλία, κάθε φορά που βλεπόμασταν. Και μου έφερνε συνεχώς καινούργιες ξένες κρέμες, μάσκες προσώπου και άλλα θαυματουργήματα.

Εγώ όμως έβαζα όλα αυτά τα μαγικά παρασκευάσματα στο ράφι. Σκεφτόμουν: «Σιγά που θα κάτσω να ασχοληθώ, εγώ η γριά, με την εμφάνισή μου; Τα καλύτερα χρόνια μου τα έχω περάσει πια». Πέρασα πανέμορφες στιγμές με τον άντρα μου, μεγάλωσα τα παιδιά μου. - Καλύτερα να μου έκανες κάνα εγγονάκι, αντι να μου λες εξυπνάδες - της απαντούσα γελώντας.

Αλλά μετά από λίγο σταμάτησα να γελάω και βλέποντας τον εαυτό μου στον καθρέφτη, έπρεπε να παραδεχτώ ότι η Άννα είχε δίκιο. Είχα παραμελήσει τον εαυτό μου τρομερά τα τελευταία χρόνια. Είχα ρυτίδες σαν οργωμένα αυλάκια. Επιπλέον, το πρόσωπό μου έμοιαζε να έχει πέσει, έχασε την παλιά του μορφή. Είχε κρεμάσει τόσο που πιάνοντας το μάγουλο, μπορούσα να το τεντώσω μερικά εκατοστά.

Επιπλέον, το δέρμα μου είχε αποκτήσει ένα άσχημο, χωμάτινο χρώμα. Ίσως επειδή καμμιά φορά μου αρέσει να καπνίσω κάνα τσιγαράκι. Ενώ η ηλιοθεραπεία μου έδινε πάντα τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Υποτίθεται πως ήξερα ότι δεν έκανε καλό στο δέρμα. Αλλά ποιος νοιάζεται για τέτοια πράγματα όταν είναι 20 ή 30 χρονών;

Ωστόσο, το δράμα που βίωσα πριν από 13 χρόνια είχε σίγουρα την χειρότερη επίδραση στην εμφάνισή μου...

Είχαμε γνωριστεί με τον Κούλη μου ενώ ακόμα είμασταν στη σχολή. Έτυχε να παίρνουμε κι οι δυο το ίδιο λεωφορείο από Χολαργό. - Μόλις σε είδα, είπα στον εαυτό μου «Να η μελλοντική μου γυναίκα» - γελούσε αργότερα ο Κούλης. Είμασταν παντρεμένοι ευτυχισμένα για σχεδόν 30 χρόνια. Μέχρι την τραγική εκείνη μέρα που καθόμασταν στο τραπέζι μετά το δείπνο.

Ο Κούλης άρπαξε ξαφνικά την καρδιά του, έπεσε κάτω και δεν ξανασηκώθηκε πια. Το ασθενοφόρο έφτασε πολύ αργά. Έθαβα τον άντρα μου την μέρα που είχα τα 50στά μου γενέθλια.

Όλα τα σχέδια που είχα κάνει στη ζωή μου κατέρρευσαν σαν σπιτάκι από τραπουλόχαρτα. Παλαιότερα μαζί με τον Κούλη είχαμε τον δικό μας πάγκο στην λαϊκή αγορά της περιοχής μας. Θέλαμε να εργαστούμε 10-15 χρόνια ακόμα και μετά να συνταξιοδοτηθούμε, να χτίσουμε ένα μικρό σπιτάκι στην εξοχή. Είχαμε ήδη αγοράσει το οικόπεδο. Τώρα δεν υπήρχε λόγος κάν να σκεφτώ τη συνταξιοδότηση. Έμεινα μόνη μου με την επιχείρηση και έπρεπε να δουλεύω για δύο.

Φοβόμουν ότι δεν θα τα έβγαζα πέρα μόνη μου. Η Άννα πήγαινε σχολείο ακόμη και έμενε στο σπίτι. Δεν μπορούσα να καταρρεύσω. Έπρεπε να εξασφαλίσω στην κόρη μου μια αξιοπρεπή ζωή.

3 φορές την εβδομάδα σηκωνόμουν στις 4 το πρωί και πήγαινα με το σαράβαλο του Κούλη να πάρω το φρέσκο εμπόρευμα. Να προσθέσω πως πάντα φοβόμουν να οδηγήσω. Μετά ξεφόρτωνα μόνη μου τα βαριά τελάρα. Δούλευα κάθε μέρα, εκτός από Κυριακή.

Τελικά, χάρη στην εξαντλητική δουλειά, κατάφερα να κρατήσω τη θέση μου. Ωστόσο, όλη αυτή η προσπάθεια είχε αντίκτυπο στην εμφάνισή μου. Όλα αυτά τα τσιγάρα που κάπνιζα τις νύχτες, η δουλειά όλη μέρα έξω, το άγχος... και η συνεχής νοσταλγία για τον Κούλη, τα κλάματα στο μαξιλάρι. Μετά από μερικούς μήνες τέτοιας ζωής, έμοιαζα γύρω στα 20 χρόνια μεγαλύτερη.

Αποδείχθηκε ότι μια φίλη της είχε αγοράσει λαχανικά στον πάγκο μου και δεν με αναγνώρισε... Πάγωσα και δεν ήξερα τι να πω. Έκλεισα γρήγορα το ακουστικό και τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα. - Αν αυτές είχαν περάσει έστω τα μισά από αυτά που πέρασα εγώ, θα έμοιαζαν εκατό φορές χειρότερα - σκεφτόμουν με πικρία.

Και έτσι τα χρόνια περνούσαν. Η Άννα αμέσως μετά την αποφοίτησή της βρήκε μια εξαιρετική δουλειά σε μια διεθνή εταιρεία και έφυγε για Αγγλία. Συζητούσαμε συχνά στο τηλέφωνο. Είχε μια καλή θέση, ένα ωραίο διαμέρισμα. Στην εταιρεία, γνώρισε κι ένα καθώς πρέπει παιδί, Έλληνας κι αυτός.

- Μαμάκα, έγινε! Αρραβωνιαστήκαμε! Σε 6 μήνες παντρευόμαστε! - μου αποκάλυψε η κόρη μου στο τηλέφωνο πριν κάναν χρόνο, τρισευτυχισμένη. Φυσικά και χάρηκα. Όπως κάθε μάνα. Μετά από λίγο όμως σκέφτηκα πανικόβλητη:

- Πώς θα εμφανιστώ μπροστά στην οικογένεια τόσο ζαρωμένη; Η μητέρα της νύφης τραβάει πάντα την προσοχή όλων. Ενώ εγώ θύμιζα περισσότερο την γιαγιά παρά τη μητέρα της Άννας. Κοιτάζοντας τον εαυτό μου στον καθρέφτη, έμοιαζα να ήμουν 80, όχι 63 ετών.

Φαντάστηκα την οικογένεια του μελλοντικού γαμπρού μου να με κοιτάζει με συμπόνια. Η μητέρα του μια όμορφη, προσεγμένη γυναίκα (έχω δει φωτογραφίες). Ενώ εγώ - μια γρια καρακάξα. Δεν μπορούσα να επιτρέψω να συμβεί κάτι τέτοιο! Είχα 6 μήνες για να συμμαζέψω τον εαυτό μου.

Ξεκίνησε η μάχη μου. Δεν πίστευα ότι κάποια κρέμα ή μάσκα θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα με τις ρυτίδες μου. Είναι σαν να προσπαθώ να κυνηγήσω έναν ελέφαντα με σφεντόνα... Αποφάσισα να κάνω ενέσεις μπότοξ. Πήρα δάνειο για αυτό, επειδή δεν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω σε ένα τέτοιο έξοδο.

- Αυτό θα πονέσει - είπε η κυρία στο κέντρο αισθητικής πριν ξεκινήσουμε. Και δεν έκανε πλάκα! Δάκρυα μου έτρεχαν στα μάγουλα κάθε φορά που κάρφωνε τη βελόνα. Και μετά - σαν κάποιος να έχυνε καυτό σίδερο κάτω από το δέρμα μου.

Μια δεύτερη γυναίκα έπρεπε να μου κρατάει το πρόσωπο σταθερό γιατί κάθε φορά που έβλεπα τη βελόνα να πλησιάζει, γύριζα το κεφάλι. Αργότερα ανακάλυψα πως από τον πολύ πόνο είχα σφίξει τόσο τις γροθιές μου που τα νύχια μου χώθηκαν μέσα στο δέρμα - μέχρι το κρέας.

Αισθανόμουν ηλίθια που έκανα ένα τέτοιο τσίρκο. - Ήρεμα, όλες οι γυναίκες αντιδρούν έτσι - με ησύχασε η αισθητικός. - Σε τελική ανάλυση, η ένεση περιέχει αλλαντική τοξίνη, οπότε είναι λογικό να πονάει.

Για να είμαι ειλικρινής, δεν ένιωθα και πολύ καθησυχασμένη από αυτές τις πληροφορίες.

Το χειρότερο ήρθε στη συνέχεια. Μώλωπες, εξογκώματα, αιματώματα - όλα αυτά έκαναν την εμφάνισή τους στο πρόσωπό μου. - Ιησού και Κύριε, Χριστίνα, σε χτύπησε κάποιος; - είπε τρομοκρατημένη η γειτόνισσά μου βλέποντάς με. Σκεφτόμουν: - Τι να κάνουμε, θα ταλαιπωρηθώ. Αλλά ίσως να αξίζει τον κόπο.

Δεν άξιζε. Αφού υποχώρησε το πρήξιμο και οι μώλωπες, είδα πως δεν είχε εξαφανιστεί ούτε μισή ρυτίδα! Επιπλέον, μετά την επέμβαση άρχισε να μου πέφτει το βλέφαρο και οι γωνίες του στόματος. Και στα σημεία των ενέσεων με το οξύ υπήρχαν σπασμένα αγγεία.

Τράβηξα και φωτογραφίες ώστε να τους πάω στα δικαστήρια. Διότι είχα χάσει τόσα πολλά χρήματα, και αντί να βελτιώσω την εμφάνισή μου, αυτή παραμορφώθηκε ακόμη περισσότερο. Αλλά μετά είδα πως δεν είχα πλέον τη δύναμη να μηνύσω αυτούς τους απατεώνες.

Είχα απογοητευτεί. Σκεφτόμουν ότι δεν υπάρχει πια ελπίδα για μένα. Όλα άλλαξαν εκείνη την ημέρα που συνάντησα μια παλιά μου φίλη στον πάγκο της αγοράς.

- Χριστινούλα! Είσαι στ' αλήθεια εσύ; - άκουσα μια γνωστή φωνή στον πάγκο. Ήταν η Ειρήνη, μια φίλη μου απ' το σχολείο. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήταν πράγματι αυτή! Έμοιαζε σαν νεαρή κοπέλα. Το πρόσωπό της ήταν απαλότατο, ακτινοβολούσε. Σαν να είχε σταματήσει γι' αυτήν ο χρόνος γύρω στα 30 - και όμως ήταν πάνω από 60!

- Πως το έκανε αυτό; - σκέφτηκα αμέσως. Ήξερα πως η Ειρήνη δεν ήταν καμιά άγια. Συνηθίζαμε να καπνίζουμε τσιγάρα πίσω από το λύκειο. Και κάναμε τρελά πάρτι μετά το σχολείο. Είχε αρχίσει η Ειρήνη να ζει πιο υγιεινά; Μήπως είχε βρει κάποιο καλύτερο σαλόνι ομορφιάς για μπότοξ;

- Τίποτα από αυτά, αγάπη μου! Πριν από περίπου ένα χρόνο, ο γιος μου γύρισε από δουλειές στο Τόκιο και μου έφερε μια σούπερ φόρμουλα βασισμένη σε ειδικά έλαια. Την ανακάλυψε ένας γιατρός που ήθελε να απαλλάξει τη γυναίκα του από τις τρομερές ουλές που είχε μετά από ένα ατύχημα.

- Και με την ευκαιρία ανακάλυψε ένα παρασκεύασμα το οποίο αφαιρεί όλες τις ρυτίδες σε 21 ημέρες. Στην Ιαπωνία τώρα γίνεται χαμός με αυτό. Το χρησιμοποιούσα για περίπου 3 εβδομάδες - και το πρόσωπό μου έγινε απαλό, σαν πισινός μωρού. Να, σου σημείωσα που μπορείς να το πάρεις - είπε δίνοντάς μου ένα σημείωμα.

- Μονάχα πρόσεξε, αγαπητή μου - προσέθεσε η Ειρήνη κοιτώντας με κατευθείαν στα μάτια - η αγορά είναι τώρα γεμάτη ύποπτες απομιμήσεις. Μόνο σε αυτό το μέρος μπορείτε να λάβετε την αυθεντική φόρμουλα.

Δεν ήθελα να τα πιστέψω όλα αυτά. - Το μπότοξ δεν μου έκανε τίποτα, και θα μπορέσει κάποια φόρμουλα από ειδικά έλαια έτσι απλά να πάρει από πάνω μου τα χρόνια; - Μήπως η Ειρηνούλα είχε κάνει χειρουργική επέμβαση και απλά δεν ήθελε να το παραδεχτεί; - σκεφτόμουν γεμάτη αμφιβολίες.

Αλλά από την άλλη πλευρά, τι με πείραζε να δοκιμάσω; - Χειρότερα απ' ό, τι μετά το μπότοξ δεν πρόκειται να γίνει το πράγμα - σκέφτηκα και πήρα την απόφαση. Σκεφτόμουν πως εφόσον πρόκειται για μια τέτοια πρωτοποριακή εφεύρεση, θα πρέπει να ξοδέψω μια περιουσία. Εξεπλάγην, γιατί σε σύγκριση με το μπότοξ - είναι σαν να το παίρνω δωρεάν.

Το πρώτο βράδυ μετά την εφαρμογή της φόρμουλας ανύψωσης στο πρόσωπο, ένιωσα ένα ελαφρύ, ευχάριστο μυρμήγκιασμα. Όταν σηκώθηκα το πρωί, έμεινα άφωνη. Τις ρυτίδες του καπνιστή, οι οποίες από χρόνια χαλούσαν το πανωχείλι μου, ήταν σαν κάποιος να τις είχε κυριολεκτικά σιδερώσει. Τις ρυτίδες γύρω απ' τα μάτια - το ίδιο.

Ένιωσα το δέρμα μου να είναι τανυσμένο, ευχάριστα τεντωμένο, γοητευτικό στην αφή. Οι πόροι, οι οποίοι προηγουμένως έμοιαζαν με κρατήρες της σελήνης, έγιναν μικροσκοπικοί, σχεδόν αόρατοι. Έμοιαζα τουλάχιστον 5 χρόνια νεώτερη.

Μετά από 21 ημέρες αγωγής, δεν υπήρχε ούτε μια ρυτίδα στο πρόσωπό μου - ακριβώς όπως είχε πει η Ειρήνη. Κυριολεκτικά, σαν κάποιος να είχε επαναφέρει το δέρμα μου στην ηλικία των 20 ετών - μόνο που πιο όμορφο, χωρίς καθόλου κηλίδες. Επιπλέον, το πρόσωπό μου έλαβε ένα εμφανές σχήμα - όπως μετά από λίφτινγκ, αλλά όλα συνέβησαν με τρόπο φυσικό.

Τα δυσάρεστα «αναμνηστικά» του μπότοξ έχουν επίσης εξαφανιστεί. Το βλέφαρο και οι γωνίες του στόματος έπαψαν να πέφτουν, όλα τα αιματώματα και οι φλεβίτσες είχαν απορροφηθεί. Δεν χόρταινα να κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Συνεχώς άγγιζα το απαλό μου πρόσωπο και σκεφτόμουν με δυσπιστία:

- Είμαι πραγματικά εγώ;

- Καλώς την Αννούλα, ήρθες να δεις τη μαμά; - με ρώτησε η γειτόνισσα μια φορά, την ώρα που άνοιγα την πόρτα για να μπω στο σπίτι. Με μπέρδεψε με την 27χρονη κόρη μου! Μόλις μπήκα στο σπίτι, χοροπήδησα από χαρά.

Ένιωσα μια νέα δύναμη για δράση. Ήταν λες και μαζί με τις ρυτίδες, κάποιος να είχε πάρει από πάνω μου χρόνια βασάνων. Όταν η κόρη μου με παρακάλεσε να έρθω στην Αγγλία δύο εβδομάδες νωρίτερα και να την βοηθήσω να προετοιμαστεί για τον γάμο, συμφώνησα χωρίς δισταγμό.

Όταν η Άννα με είδε στο αεροδρόμιο, έμεινε άναυδη. Περίμενε να δει μια κουρασμένη από τη ζωή γριούλα. Και ισού, με αντίκρυσε μπροστά της λαμπαδοχυτή, ακτινοβόλα και ευτυχισμένη. Χωρίς ρυτίδες του καπνιστή, χωρίς την βαθιά χαρακιά ανάμεσα στα φρύδια, χωρίς «σουβενίρ» από το botox.

- Μαμά, μοιάζεις σαν να βγήκες από εκείνη την τηλεοπτική εκπομπή όπου οι γυναίκες περνούν από την μεταμόρφωση των ονείρων τους! Σοβαρά τώρα - παραδέξου το, άρχισες τελικά να χρησιμοποιείς αυτές τις κρέμες που σου αγόρασα; - ρώτησε η Άννα, κοιτώντας με με θαυμασμό.

Βοήθησα την κόρη μου με τα πάντα. Μαζί, επιλέξαμε το νυφικό και διακοσμήσαμε την αίθουσα. Έψησα επίσης και το διάσημο γλυκό μου. Οι καλεσμένοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι έψησα μέχρι και 10 ταψιά. Η μητέρα του γαμπρού με πήρε στην άκρη διακριτικά ενώ οι άλλοι διασκέδαζαν:

- Γλυκειά μου, πώς το κάνεις και δεν γερνάς; Εγώ πρέπει να βάζω ολόκληρη ταπετσαρία στο πρόσωπο, ενώ εσύ μοιάζεις να είσαι συνομήλικη της Άννας.

Αποδείχθηκε ότι η μαμά του γαμπρού κάτω από το παχύ στρώμα του μακιγιάζ κρύβει βαθιές ρυτίδες. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι δεν φορούσα σκόνη ή βάση μακιγιάζ εκείνο το βράδυ ενώ το δέρμα μου έμοιαζε με νεαρού κοριτσιού.

- Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω το βλέμμα μου από πάνω σου. Ξεχώριζες από όλες τις γυναίκες της δεξίωσης. Το ακτινοβόλο σου χαμόγελο μου έκλεψε την καρδιά. Έλαμπες σαν άστρο! – μου εκμυστηρεύθηκε αργότερα.

Όλοι οι καλεσμένοι γλεντούσαν μέχρι πρωίας. Αλλά ήμουν εγώ η τελευταία που κατέβηκε από την πίστα. Χόρευα στη διάρκεια όλου του γλεντιού με τον Ευτύχη, τον θείο του γαμπρού - τον είχα πρόσφατα γνωρίσει.

Ο Ευτύχης άρχισε να με φλερτάρει, αλλά στην αρχή τον απέρριπτα. - Τι μου χρειάζεται κάτι τέτοιο; Τα καταφέρνω μια χαρά μονάχη μου - έλεγα στον εαυτό μου. Ο Ευτύχης όμως ήταν επίμονος. Την επέτειο της γνωριμίας μας, ήρθε στο σπίτι μου με ένα δαχτυλίδι. - Θέλεις να φωτίζεις τον δρόμο μου ως το τέλος, αστέρι μου; - με ρώτησε, γονατισμένος στο χωλ. Έχασα τα λόγια μου από την έκπληξη. Στο τέλος όμως μπόρεσα να ψελλίσω μια λέξη - Ναι.

Να σκεφτεί κανείς πως αν εκείνη τη μέρα στην λαϊκή δεν είχα ακούσει την Ειρήνη και δεν είχα χρησιμοποιήσει την φόρμουλα ανύψωσης, θα είχα χάσει μια τόσο μεγάλη ευκαιρία να γίνω ευτυχισμένη. Επειδή η ευτυχία μπορεί να έρθει να μας βρει σε οποιαδήποτε ηλικία. Απλώς πρέπει να της ανοίξουμε όταν μας χτυπά την πόρτα.

Αγαπητές Αναγνώστριες! Η αγωγή αφαίρεσης των ρυτίδων που χρησιμοποίησε η κα Χριστίνα διατίθεται από πρόσφατα και στην Ελλάδα. Για τους αναγνώστες μας υπάρχει μια ειδική προσφορά - χάρη στην οποία μπορείτε να λάβετε την αγωγή φθηνότερα. Για να επωφεληθείτε από την προσφορά, απλώς κάντε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:

Με την Χριστίνα Πανταζή μίλησε η Κωνσταντίνα Χωματά